Zilverblauw
family, photography, interior design, everyday life, conceptual thinking and everything else
Vandaag weer begonnen met werken na twee weken vakantie. De sneeuw is nagenoeg gesmolten, de tuin krijgt langzaam zijn oorspronkelijke vorm en kleuren weer terug. Als je je ogen dichtknijpt en door je wimperharen kijkt, zou je bijna geloven dat het lente is… (jammer van dat krabben vanmorgen, maar dat zie ik door de vingers)
Van een neef van Casper en zijn vrouw, die bij ons kwamen eten, kregen we de prachtige bloemen en vaas op de bovenste twee foto’s. We zien hen niet zo vaak, des te specialer vind ik het dat ze écht hebben nagedacht over wat ze ons gaven. Vrouw-van-neef is met ons huis in haar hoofd naar de bloemist gegaan en de bloemist begreep het. Ook voor Wolf hadden neef en vrouw een cadeautje meegebracht wat precies bij hem past en waar hij helemaal mee in zijn sas is. Goede cadeautjes uitzoeken voor mensen vind ik echt een gave!
Wolf is momenteel erg into zijn schildpaddenfamilie. Hij is zelf de vaderschildpad en vadert de gehele dag over zijn kroost. (Wolf, kom je eten? Ik bén Wolf niet, ik ben de papaschildpad!!) Gelukkig verjaagde brave vaderschildpad de krokodil die op de onderste foto op de loer ligt.
Foto’s van de supersampler; wat winterse taferelen, het roosteren van marshmallows op onze nieuwjaarsbijeenkomst met vrienden, schaapjeswolken en poes Thijs in de tuin.
Voor meer lomo-saturday, check Mireille, Iris en Casper.
Photo’s from the supersampler. For more lomo-saturday, check Mireille, Casper and Iris.
In de nacht van eerste kerstdag viel mijn Iphone (de witte) uit mijn tas in de sneeuw voor ons huis. Na een uur of twee wilde ik naar bed gaan en miste ik ‘m, dus liep ik naar de auto om te kijken of ‘ie daar lag. Ik vond hem midden op straat, z’n witte onderkant naar boven, het Apple-logo’tje blinkend in het licht van de maan. (poëtisch haast…) Lang verhaal kort maken: stuk. Niet meer te maken. Einde verhaal Iphone. Probleem is, ik ben lichtelijk vergroeid met dat ding, hoe erg ik dat ook vind. Kon ik ineens terug naar een oude Nokia, zonder internet, boehoe. Ik moest en zou een nieuwe, maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De Iphone 4 (want dat moest het natuurlijk worden dan) was op in Nederland, nergens meer te krijgen. Ik frustreerde me bijna twee weken. Durfde de Nokia amper op te nemen als hij ging, want was ook al m’n telefoonnummers kwijt en ik lijd aan een lichte bel-angst en wist niet wie ik aan de telefoon zou krijgen. Vandaag kwam de verlossing. Een mooie nieuwe telefoon, mét bijpassend Freitag-hoesje. Zouden er hulpgroepen zijn voor verslaafden zoals ik?
(oh mijn god wat een snobistische post. Ik ga me nu schamen in een hoekje…)
My Iphone fell in the snow; broken, unfixable. For almost two weeks I had to do without it, a real challenge for an addict like me. Today, my new Iphone arrived. What a relief… (oh my god, I sound like a real addict, monstrous)
Op de kop getikt op marktplaats en bij ons afgeleverd door een man met fout leren jack en zichtbare bilspleet; onze Nel Veerkamp-kast. Ik zag zijn potentie, Casper zag vooral een enorme berg werk, maar besloot te luisteren naar zijn zwangere vrouw en begon aan het karwei. (Wat een schatje is het toch) Nel en haar pakjes shag werden uit de kast gewassen en geschuurd en na een laag grondverf, drie lagen lak en een bijpassend retrobehangetje* is Nel voorgoed vertrokken. Een prachtige kast voor ons babyjongetje!
*met dank aan de retrobehang-verzamelwoede van Iris
On marktplaats (sort of Dutch e-bay) I found this old cupboard. It took a whole lot of work -especially Casper did a great job- but now the cupboard’s ready for his place in the baby’s room. I’m so happy with it!
