Archive | Wolf Jonah

Baby’s & blossom

baby's & blossom, by zilverblauw.nl

baby's & blossom, by zilverblauw.nl

Bijzonder eigenlijk dat je kinderen altijd je baby’s blijven, hoe groot ze ook worden. Casper en ik hebben het nog steeds over onze baby’s als we het over Wolf en Mus hebben. “Haal jij de baby’s op?”, vragen we aan elkaar als de kinderen ergens moeten worden opgehaald. Klinkt best een beetje gek als het gaat over kinderen die dit jaar 10 (!) en 5 jaar oud worden, maar ik denk dat het niet meer over gaat. In onze hoofden blijven het onze baby’s. Schattige, kleine baby’s.

Casper and I still refer to our children as ‘baby’s’, although the baby stage is years behind us. I guess Wolf and Mus will always be our baby’s, no matter how old they get. Our baby’s developed a strong opinion through the years (or maybe they were born with it and can finally speak up, I guess that’s what happened) and they don’t want me to take their picture as often as before and I respect that. But I was lucky last Sunday: the setting sun was shining through the blossoming trees and both Wolf and Mus collaborated with pleasure. Baby’s & blossom, I love the combination. 

baby's & blossom, by zilverblauw.nl

baby's & blossom, by zilverblauw.nl

De laatste tijd laat ik onze baby’s niet meer zo vaak zien hier, op mijn blog. Ze willen niet zo graag meer op de foto. En ik wil geen moeder zijn die ze dwingt. Liever vier keer per jaar gezellig fotograferen, dan mokkende gezichten. Daarbij vind ik dat ze het volste recht hebben om niet op de foto te willen. Ik wil zelf immers ook nooit. En qua mening zijn het echt geen baby’s meer.

Maar afgelopen zondag wilden ze maar wat graag mee, toen het eigenlijk bedtijd was en ik zag dat de ondergaande zon prachtig door de bloesembomen scheen. Nog gauw even naar buiten! De eerste warme zonnestralen van 2016 en kinderen die al even geen baby’s meer zijn, ik vind het een fijne combinatie.

baby's & blossom, by zilverblauw.nl

Ik maakte deze foto’s met m’n Nikon D800e en een 50mm f/1.4 lens. Een tijdje terug voegde ik twee nieuwe workshops basisfotografie toe aan de shop, op een centrale locatie in Utrecht, bij restaurant LE:EN. Er zijn nog een paar plekjes, als je zin hebt om mee te doen kijk dan hier.

16

View on Wonder

View on wonder, by zilverblauw

Heb ik ooit verteld over mijn geschiedenis met de Efteling? Mijn moeder was er een van de allereerste parkentertainers. In een indrukwekkende roze jurk liep ze als sprookjesprinses samen met haar sprookjesprins (helaas in elk opzicht niet mijn vader, haha) zomers lang door het park, wuivend naar de bezoekers. De kinderen die dichterbij durfden te komen vertelde ze magische verhalen over haar sprookjesleven. Als je van mijn generatie bent kan het zomaar zijn dat je haar gezien hebt in het sprookjesbos, of zelfs bij haar op schoot hebt gezeten.

Buiten het feit dat het natuurlijk razend interessant was, een sprookjesprinses als moeder, was het grootste bijkomend voordeel dat ons gezin jarenlang een abonnement had op de Efteling. En omdat we er praktisch om de hoek woonden, waren we er dus vaak te vinden. Mijn broertje en ik kenden elk geheim gangetje in het sprookjesbos, wisten precies wanneer de enge krokodil in de Fata Morgana zijn bek open deed en zaten zo vaak in Carnaval Festival dat de muziek van die attractie dienst zou kunnen doen als soundtrack van mijn jeugd. (Ware het niet dat, als ik denk aan die tijd, Paul Simon’s ‘Graceland’ als eerste in mijn hoofd opkomt. Helaas, zou ik bijna zeggen.)

Ik vind de Efteling tot op de dag van vandaag een inspirerende plek. Ik bewonder de manier waarop ze hun artistiek erfgoed bewaken en hun visie uitdragen, maar vooral de perfecte manier waarop ze hun sprookjes vertellen. In de Efteling klopt namelijk alles, over elk detail is nagedacht. Voor mij is de Efteling altijd magisch gebleven. Ik deed dan ook graag mee aan de View on Wonder campagne, een samenwerking tussen Lonneke, Efteling en een select groepje bloggers. De bedoeling was dat we onze kijk op verwondering vastlegden. Ik nam Wolf mee en genoot net zo hard als hij.

Vanaf nu is de View on Wonder actie open voor iedereen, je kunt er op de site van de Efteling meer over lezen. De bedoeling is dat je komende winter jouw foto uit de Winter Efteling deelt op Instagram met #ViewonWonder. Aan het eind van de Winter Efteling wordt de maker van de meest verwonderende foto verrast met een Polaroid Socialmatic camera.

View on wonder
View on wonder, by zilverblauw

p.s. Als je de volgende keer in de Efteling bent en jezelf eens echt wil verwonderen, probeer dan eens de eerste deur aan de rechterkant als je het spookslot inloopt. Een goede bonus die bijna niemand weet. Echt, probeer het.
p.p.s. Als je er dan toch bent, loop eens binnen bij het Eftelingmuseum aan het Anton Pieckplein. Als je goed zoekt, vind je een foto van de sprookjesprinses.

Theme park Efteling challenged a select group of bloggers to show their View on Wonder. Wolf encountered a dragon, caught a golden coin from a donkey’s bum and tried to steal gold from another dragon’s chest. We had a magical time. Check #viewonwonder in Instagram to see more. 

13

Wolf

Wolf, by zilverblauw.nl

Wolf was niet de makkelijkste baby. Hij huilde veel, vooral ‘s nachts (wat dat betreft hebben we hem een goede naam gegeven). We bleven ons maar afvragen wat er met hem was, waar hij last van had. De lijst met dingen die we probeerden is lang. Wolf sliep voor het eerst door toen hij drieënhalf was. We waren gesloopt. Ik herinner me mezelf zittend bij de huisarts, radeloos omdat ik niet meer wist hoe we de dagen door moesten komen, zó moe waren we.

Toen Wolf naar school ging, ging het langzaam beter. Hij was duidelijk niet gemaakt om baby te zijn, wilde dingen kunnen en doen, het leven meemaken en ervaren. Nu hij acht is, is het een supermakkelijk, fijn kind. Lief, sociaal en de allerbeste grote broer. Hij doet het goed op school, (de juf noemde hem ‘een creatieve denker’) luistert goed en heeft humor. We zijn zo trots op hem.
Wolf wil liever niet meer dat ik hem veel fotografeer en dat respecteer ik. Ik geloof dat ik dat zelf ook niet zo leuk vond op die leeftijd. Maar soms mag het en vindt hij het zelfs leuk, zoals hier tijdens een lentewandeling. Ik vind het nog elke dag bijzonder, zo’n groot kind hebben. Met een eigen mening en goede ideeën. Het moederschap wordt steeds mooier.

Wolf, by zilverblauw.nl

About having a big child versus having a baby and how proud we are at Wolf. He’s growing up so fast and is such a smart, wise kid. I never thought motherhood would be so surprising. 

Wolf, by zilverblauw.nl

Als je deze foto’s ziet, is het toch haast ongelooflijk dat dit nog maar vier jaar geleden is? Geniet van de zon vandaag!

10

You are my wild

You are my wild, by zilverblauw.nl You are my wild, by zilverblauw.nl

Een hele tijd terug begon ik aan het ‘You are my wild’-project, gebaseerd op dit prachtige blog. Ik stopte toen ik merkte dat mijn kinderen het niet altijd meer fijn vonden om gefotografeerd te worden. Eens per week een portret plaatsen is best veel en ik kan me heel goed voorstellen dat ze niet altijd zin hebben in een moeder die ze constant fotografeert. Vandaar dus een kleine pauze. Afgelopen weekend, toen ze in het park aan het voetballen waren, vonden ze het goed dat ik weer eens op de foto zette. Al mijn ‘You are my wild’-posts zijn verzameld onder de categorie ‘kindjes’. Fijne nieuwe week allemaal!

You are my wild, by zilverblauw.nl  You are my wild, by zilverblauw.nl

A long time ago, I started to join the wonderful ‘You are my wild’-project. I quit when I noticed my children didn’t like the weekly pictures anymore. I could understand they didn’t want a paparazzi for mum, so the project was on hold for a while. Last weekend in the park I shot these pics while they were playing soccer. Both Wolf and Mus were okay with me using my camera and it felt good again. You can take a look at my earlier entries here. Have a nice week everyone!

5