Wolf was niet de makkelijkste baby. Hij huilde veel, vooral ‘s nachts (wat dat betreft hebben we hem een goede naam gegeven). We bleven ons maar afvragen wat er met hem was, waar hij last van had. De lijst met dingen die we probeerden is lang. Wolf sliep voor het eerst door toen hij drieënhalf was. We waren gesloopt. Ik herinner me mezelf zittend bij de huisarts, radeloos omdat ik niet meer wist hoe we de dagen door moesten komen, zó moe waren we.
Toen Wolf naar school ging, ging het langzaam beter. Hij was duidelijk niet gemaakt om baby te zijn, wilde dingen kunnen en doen, het leven meemaken en ervaren. Nu hij acht is, is het een supermakkelijk, fijn kind. Lief, sociaal en de allerbeste grote broer. Hij doet het goed op school, (de juf noemde hem ‘een creatieve denker’) luistert goed en heeft humor. We zijn zo trots op hem.
Wolf wil liever niet meer dat ik hem veel fotografeer en dat respecteer ik. Ik geloof dat ik dat zelf ook niet zo leuk vond op die leeftijd. Maar soms mag het en vindt hij het zelfs leuk, zoals hier tijdens een lentewandeling. Ik vind het nog elke dag bijzonder, zo’n groot kind hebben. Met een eigen mening en goede ideeën. Het moederschap wordt steeds mooier.
About having a big child versus having a baby and how proud we are at Wolf. He’s growing up so fast and is such a smart, wise kid. I never thought motherhood would be so surprising.
Als je deze foto’s ziet, is het toch haast ongelooflijk dat dit nog maar vier jaar geleden is? Geniet van de zon vandaag!
Zo groot al! Prachtige foto’s 🙂
En oh man… wat heftig dat je tot 3,5 jaar gebroken nachten hebt gehad… respect dat je daar doorheen bent gekomen!
Wat herkenbaar! Mauk huilde als baby ook veel heeft tot zijn 5e jaar niet doorgeslapen, nu is hij 6 jaar en nog steeds wordt hij ‘s nachts wakker maar blijft op zijn kamer en luistert zachtjes naar de radio! “Ik vind slapen niet leuk” zegt hij weleens! Gelukkig heeft hij er nu vrede mee en weet hij dat het erbij hoort en dat slapen stiekem best fijn is! Haha!
Je vertelde dat Wolf grote broer is, vond je de keus om voor ‘n tweede kind te gaan moeilijk om te maken?
@Hanneke Thanks!
@Annemieke Heftig dat jullie het ook hebben meegemaakt en eigenlijk nog steeds meemaken. Wolf zegt hetzelfde Als Mauk: hij houdt niet van slapen en is ook nooit moe zegt ‘ie. Bijzonder toch hè? Wij vonden het zeker moeilijk om voor een tweede te gaan, heel lang uitgesteld ook. het heeft ons leven zó beïnvloed, die slapeloosheid. Mus is ook geen beste slaper, maar wel heel veel beter dan Wolf. Nu ze allebei wat ouder zijn, zien we dat het allemaal zo relatief is: het gaat over. Maar als je erin zit lijkt er geen eind aan te komen.
Zo mooi en eerlijk…en helaas ook herkenbaar. Onze zoon sliep ook niet door, ik dacht echt dat ik langzaam gek werd. Maar zoals je zegt, alles gaat over. Prachtige jongens hebben jullie.
Mooie foto’s zeg, wauw!
Mooie foto’s. Gog 4 jaar gelden zo een schatje en nu al zo een grote man. Die slapeloze nachten zijn inderdaad slopend. Gelukkig bij ons slapen ze wel goed door.
Herkenbaar… het is dat we het onszelf makkelijker hebben gemaakt (als in: kind bij me) maar al onze 4 kinderen zijn geen doorslapers tot ze een jaar of 3 zijn. Daarom ook wel een tijdje getwijfeld bij kind 4, (de jongste was toen 5) en het is een heel pittig meisje 😉 en toch is het ook weer zo leuk. Wat je schrijft is waar; het is zo relatief, het gaat over, dat weten we nu inmiddels ook 😉 en dat blijven we ons ook bij haar bedenken. (ze is bijna 2 en wordt elke nacht nog minstens 2x wakker)
Prachtige foto’s van Wolf! En dit is ook een hele leuke leeftijd vind ik! Ik heb een dochter van bijna 8 met ook zoveel fantasie, ze kan heerlijk spelen en ik kan daar erg van genieten en af en toe ook gewoon lekker mee doen 😉
wat vliegt de tijd, mooie foto’s
Herkenbaar! Mijn zoon was een voorbeeldige baby, totdat hij met 1,5 jaar vaak ziek werd, oorproblemen kreeg en daardoor ook gedragsproblemen ging ontwikkelen. Het heeft me echt vaak tot waanzin gedreven! De grootste ellende heeft 1,5 jaar geduurd, maar de nasleep (incl. De slapeloze nachten) tot na zijn 5e geloof ik. Het is inderdaad relatief en het slijt, maar ben het niet vergeten en ik ben huiverig als de pest dat ons dit met onze newborn over een tijdje ook weer staat te wachten….
Overigens is mijn zoon nu 9 en AWESOME ♡
Mooi geschreven. Ik kan me helemaal voorstellen hoe radeloos je jezelf voelt. Maar gelukkig is het goed gekomen.