Zilverblauw
family, photography, interior design, everyday life, conceptual thinking and everything else
De week is nog niet om en ik kan toch mijn zegeningen al tellen. Ontroerende barbapapa-post van Maureen en Judith, een schitterend handgemaakt cadeau van Ilse én ik won de give-away van Kim Welling. Hoera! Dankjewel allemaal.
This week’s not over yet but still I can count a lot blessings. Very special barbapapa-mail from Maureen and Judith, a beautiful handmade gift for Mus from Ilse and I won Kim Welling’s give away. Great!
Twee maanden oud, 4685 gram en 57 cm. Hij lacht, (zelfs naar de vos!) maakt de meest schattige geluidjes en is nog steeds de liefste baby. Zie hier de foto van vorige maand. Voor een overzicht van alle foto’s tot nu toe, klik op de Rockin’ Mus-knop in de sidebar.
Two months old, 4685 grams and 57 cm. He can smile (even at the fox!) and is making the cutest little sounds. Click here to see the previous photo. To see all photos, click the Rockin’ Mus-button in the sidebar.
Dankzij een blogpost van Anna van Today Illustrated raakte ik geïnspireerd om mijn eerste zelfgemaakte foto’s op te gaan zoeken. Ik maak al foto’s zolang ik me kan herinneren. Eerst met een 35mm camera met van die flitsblokjes, daarna steeds geavanceerder. (een met ingebouwde flits, een die automatisch doordraaide, mijn eerste digitale met 1 megapixel, mijn eerste mobiele telefoon met camera…) De oudste foto die ik vond is van een cavia van een vriendinnetje. Volgens mij was ik acht toen ik de foto nam, ik kan me het moment nog precies herinneren. Daarna, in mijn pubertijd, fotografeerde ik vooral de dingen die ik deed. Boeken vol heb ik met foto’s van optredens van mijn bandjes, van repetitiesessies, van skateboardende vrienden; typische interesses uit die tijd. Ik vond ook zo ongeveer 250 songteksten en liedjes. Geplakt in schriften, verzameld in schoenendozen. Het zijn schatten.
(de zoenende meisjes zijn inderdaad Iris en ik, haha. En de bovenste foto is van mijn allereerste bandje, ik was geloof ik 13)
Anna’s post made me searching for my own first photographs. I was about eight years old when I took the guinea pig-photo. From that time on I owned a 35mm camera. Much later I started taking pictures with my phone. When I was a teenager, I mainly took pictures of the bands I was in, skateboards and parties. Together with the photo’s I found about 250 songs en lyrics I wrote during my teens and twenties. (Argh, sounds old, now I’ thirty for only one month) A nice trip down memory lane. (and yes, the kissing girls are Iris and Anki, back in the days..)
Beetje rare titel voor een ‘Home sweet home’-logje, maar het is de realiteit; we hebben een vos in onze keuken. Het is Florence de Vos van Darling Clementine, om precies te zijn. Florence komt uit de webshop Lille Lykke. Caroline, de eigenaresse van Lille Lykke, gaat stoppen met haar webshop en houdt daarom een ‘final sale’, met leuke kortingen. En hoewel ik het ontzettend jammer vind dat zo’n toonaangevende Nederlandse webshop verdwijnt, is er gelukkig wel een leuke reden voor: Caroline krijgt een kindje! Mocht je nog snel met hoge korting een leuk Scandinavisch woonaccessoire willen scoren, neem dan gauw een kijkje in de Lille Lykke-webshop. Ik ben in ieder geval erg blij met onze vos, die al een tijd op mijn verlanglijstje stond.
Home sweet home is een initiatief van Barbara, kijk bij haar voor een lijst met alle deelnemers. Meer Home sweet home zien op dit blog? Klik op de button in de sidebar.
Strange title for a ‘Home sweet home’-post, but there really is a fox in our kitchen. It’s Darling Clementine’s Florence the Fox. I bought Florence at Lille Lykke’s webshop. Caroline, the owner of Lille Lykke, has decided to quit with her business. There’s a huge final sale going on in her webshop. Although I think it’s a pity that such a nice Dutch webshop quits, there’s a good reason for it: Caroline’s having a baby! If you’re interested in buying some Scandinavian home-accesories with discounts, go check out Lille Lykke. I’m very happy with our new fox, who was on my wish list for a long time. Wanna see more Home sweet home on this blog? Click the button in the sidebar. For more Home sweet home on other blogs, check Barbara‘s blog.
De hoogtepunten van deze week hebben allemaal te maken met verbinding:
Iris en ik ontmoetten Yvonne, Nina en Rosa, die ons enorm verwenden met mooie cadeautjes voor Wolf en Mus. We hadden een ontzettend leuke middag. Zo bijzonder en inspirerend om hen te leren kennen! Absoluut voor herhaling vatbaar. Bloggen brengt me zoveel leuke dingen.
De ‘Lily bird’ van Alessi is een vriendschapscadeautje wat ik kocht voor een lieve vriendin. Een voor haar en een voor mij, als een soort alternatieve vriendschapsketting, die we vroeger als tiener hadden. Inmiddels bezegelen we onze vriendschap graag met sushi, vandaar een sojasaus-houder. Ik genoot van Mus en Wolf, omdat ik zie dat ze lol hebben samen. (“mama, Mus lacht naar me!”) En ik ben trots op een lieve vriend, die gisteren zo dapper op een ontroerende manier sprak tijdens de afscheidsdienst van zijn moeder. Knap. De kracht van vriendschap was voor mij, ondanks of misschien juist dankzij dit verdrietige moment, heel duidelijk voelbaar.
Wat waren jullie hoogtepunten?
Edit: Ik lees steeds vaker dat medebloggers ook op zondag hun zegeningen tellen. Ik zal een lijstje maken van blogs die meedoen. Dit lijstje kunnen we dan allemaal onder ons bericht plaatsen. Stuur me een mailtje op anki@zilverblauw.nl als je wil dat jouw blog op het lijstje komt.
This weeks highlights are related to friendship and meeting new people:
Yvonne, Nina and Rosa visited me and Iris and it was wonderful. They spoiled Wolf and Mus with beautiful, sweet presents. So nice and inspiring to meet them! Blogging brings me great things. Alessi’s ‘Lily Bird’ is a present for a friend. I bought one for her and one for myself, as a sort of token for our friendship. When we were younger, we used rings and necklaces to carry out the friendship, now a soya sauce holder. (we both looove sushi) The great connection between Wolf and Mus is making me smile. And a good old friend made me very proud, because he spoke beautiful true words on the farewell ceremony for his mother. This sad event made me extra aware of the power of friendship.
