Archive | maart, 2011

Count your blessings

Wat me deze week gelukkig maakte: lieve Wolf met knuffel Olaf, onze nieuwe slaapkamer, de twee gekke Donna Wilson-knuffels die me steeds aan het lachen maakten als ik ze zag, ‘s avonds thuis uitrusten op mijn eigen bank, de nieuwe bestemming die ik vond voor alwéér een kapot Bodum-glas (gat in de bodem, serieus, al de derde waarbij dat is gebeurd) en mijn Alice in Wonderland-wereltje. En jullie?

This week I loved my son Wolf and his bear Olaf, our new bedroom, the two strange Donna Wilson-toys that make me smile every time I see them, having quiet evenings drinking hot soya milk, the new purpose I found for my broken Bodum-glass and my Alice In Wonderland-world. And you, what made you happy?

9

Lomo-saturday

Vandaag twee Diana-foto’s en twee foto’s van de popcam. Allebei lomo, toch erg verschillend. Voor meer lomo-saturday, check Casper’sIris’Mireille‘s en Marrit‘s blog. Fijn weekend allemaal!

Two Diana Mini-photo’s and two Popcams. Both lomo and still so different. Check Casper’s, Iris’, Mireille‘s and Marrit‘s blog for more lomo-saturday. Hope you all have a nice weekend!

6

Suikerzoet

Sinds mijn aanvaring met de zeer-goed-gecamoufleerde kwallen (dank voor al jullie reacties, het blijkt dat dergelijke kwallen veel voorkomend zijn) heb ik de onbedwingbare behoefte om de spullen om me heen in allerlei vriendelijke, lieflijke kleuren te schilderen. Alsof ik, door mijn omgeving te veranderen in een sprookje á la Alice in Wonderland, de boze buitenwereld kan vergeten. Vandaag verfde ik het suikerpotje van het bloembolservies en een plastic zebra. Eerst een laag universele primer, daarna simpele acrylverf op waterbasis. Ik geloof al bijna in mijn eigen sprookje.

Since I faced the jellyfish-people, I’m really into painting all sort of things in sugary colors. As if surrounding myself with sweetness makes me forget the big bad world outside. Today I painted the sugarbowl and a zebra. It won’t take long before I start to believe in my self-created fairytale…

11

Brio

Het meeste speelgoed is me een doorn in het oog. Lelijk, weinig aan de fantasie overlatend en/of foute kleurencombinaties. Het allerergste vind ik valse muziekjes die niet meer stoppen als ze eenmaal zijn aangezet. (vooral Vtech kan er wat van. Er zijn hier meerdere Vtech-items stiekem in de kliko gekieperd als het kind niet keek. Echt waar. Best erg.)
Brio daarentegen is een speelgoedmerk wat me blij maakt. Ze denken na over de vormgeving van hun producten en laten kinderen echt spelen -dat is wat anders dan lukraak een muziekje afspelen als er op een knopje wordt gedrukt. Wolf kreeg onlangs het witte keukentje. (via marktplaats) Hij vindt het geweldig. Pizza, frietjes, aardappeltjes in een pannetje, alles komt voorbij. Heerlijk. Moeder blij, kind blij.

Brio makes beautiful, well-considered toys. I love their design and functionality. Much better than the hysterical, plastic toys with terrible sounds some people brought when Wolf was born. (those people didn’t know us well, I guess) We recently bought Wolf the white Brio kitchen and he’s so happy with it. So am I!

15