To plant a garden is to believe in the future ~ Audrey Hepburn
Dit jaar, in juni, bestaat dit blog tien jaar. In 2010, op mijn 29e verjaardag, plaatste ik het allereerste bericht hier op zilverblauw.nl. Wat gebeurde er veel de afgelopen tien jaar, dankzij deze plek online. Leuke, succesvolle dingen, op zowel zakelijk als privégebied, maar ook minder leuke dingen op beide vlakken. Ik denk dat ik kan stellen dat ik door de jaren heen een haat-liefde verhouding heb opgebouwd met sociale media. De eerste jaren was het vooral liefde, ik deelde graag en veel en ontwikkelde een grote passie voor het maken van mooi beeld. Naarmate de jaren verstreken werd de online wereld steeds commerciëler. Facebook kreeg steeds meer voeten in de aarde en nam uiteindelijk zelfs mijn geliefde Instagram over, wat maakte dat ik steeds meer worstelde (en worstel) en het steeds moeilijker werd om het plezier en de liefde voor het maken van online content vast te houden.
De afgelopen maanden nam ik een soort pauze. Dat deed ik niet bewust, ik merkte dat het nodig was omdat ik simpelweg bijna geen beeld meer kón maken. Ik deelde hier en daar wel wat, dingen die me inspireerden, maar ik voelde aan alles dat het anders moest. Instagram heeft mijn wereld, het verhaal dat ik met Zilverblauw wil vertellen, te klein gemaakt. Dat is immers wat Instagram doet: hoe duidelijker je concept daar, hoe beter je foto’s scoren. Dus hoe regelmatiger (op uur en tijd) je interieurbeeld deelt, liefst een overzichtsfoto, en hoe meer bepalend dat beeld is (de gele trap en roze kamer doen het goed) hoe meer likes je krijgt en hoe meer mensen met je willen werken. Mijn creativiteit ging echter volledig aan onderdoor. Ik ben een verhalenverteller, maar mijn verhaal werd steeds eentoniger, saaier, minder authentiek. Mijn wereld is immers veel meer dan die gele trap en roze kamer, maar voor al dat andere voel ik op Instagram weinig ruimte. Daarom gaan we in 2020 wat dingen anders aanpakken. We gaan terug naar de basis, meer dingen doen en delen waar we écht blij van worden. We zijn offline met een prachtig verhaal bezig, namelijk het omtoveren van onze eentonige, verwaarloosde tuin tot een biodivers natuurparadijs, inclusief boomhut en tuinkamer. Ik heb hier de afgelopen tijd aarzelend wat dingen over gepost op Instagram, maar wil er graag meer van laten zien. Casper gaat me daarbij helpen. De komende tijd zal hij misschien ook berichten gaan plaatsen hier. We zullen zien hoe het gaat lopen.
Het allermooiste van bloggen, of van het maken van online content, vind ik dat je een soort van eigen wereldje, je eigen verhaal kan maken en vertellen. Naar die wereldjes kun je altijd terug als je de oude berichten herleest. Als ik wil weten hoe mijn leven was toen ik een jong gezin had, kan ik zo via mijn archief naar 2012 en daar de berichten lezen en de foto’s bekijken. Wil ik zien hoe heftig we in 2018 verbouwden, dan vind ik dat ook hier terug. Het leven is teveel en te groot om in een algoritme te kunnen vangen. Groter dan elke dag een foto van mijn interieur, dan twee regels tekst onder een foto op Instagram. Het is tijd voor een nieuw avontuur. Stay tuned.
