Zilverblauw
family, photography, interior design, everyday life, conceptual thinking and everything else
Vandaag helemaal in een deuk gelegen om de snorren van Daan.
(voor het geval jullie medelijden mochten hebben met Casper; ik had de naaimachine al in de kast gezet toen hij verontwaardigd vroeg waar zijn snor bleef. Ja, dit is zeer vrijwillig dus. Mijn man is dol op snorren.)
We had a lot of fun today with Daan‘s mustaches. (and in case you’re wondering; I didn’t force Casper or whatsoever. He loved participating – strange man)
Wolf staat in Viva Mama! Het is een kleine foto, maar desalniettemin zijn we erg vereerd. Een tijdje terug maakte ik foto’s van Wolf in Katvig-kleding voor Lisette van de webwinkel Kleine Sam. Superleuk om te doen en om zo terug te zien!
En jeetje, verrasten jullie mij even met 138 (!) reacties op de give-away! Ik heb er lang over gedacht hoe ik de twee winnaars moest gaan kiezen; lieve wensen, mooie woorden en zelfs gedichtjes; ik kwam er niet uit. Uiteindelijk heb ik Casper gevraagd twee nummers tussen 1 en 138 te noemen en zijn de winnaars geworden:
Julia (Rock that horse) – Chambers d’enfant à Paris
Marjolijn (marjolijnmaakt) – Children’s rooms Copenhagen
Mailen jullie mij je adres? Dan komen de boekjes naar jullie toe.
Wolf’s picture is in the Dutch magazine ‘Viva Mama’. A while ago I took some photo’s with Wolf wearing Katig, for Lisette from the webshop Kleine Sam. Great to see my own boy in a magazine I love to read. Above the two winners of the give-away. What a surprise, 138 reactions! Thanks a lot for joining & all your sweet birthday wishes.
De cadeautjes voor Mus van jullie, lieve bloglezers, blijven maar binnenkomen. Elke dag zit er nog wel eentje bij de post. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe bijzonder en lief we dat vinden; dankjulliewel allemaal! Ik laat er nog een paar zien hier, er volgen er nog meer;
Het mooie blauwe rompertje met gele ‘Tjilp’-opdruk komt van Fotokabien-opperhoofd Liesbet van twee meisjes in de stad. Het schattige truitje met elandjes van Lisette van Kleine Sam. De mooie gele pompom van Martine van Een nieuw avontuur. Het schattige gehaakte slingertje kregen we van Franca van Het keukenraam, die ook nog een mooi pakje stuurde en een sleutelhanger. Super!
De schitterende Family-tree print van Guusje’s appeltaart kreeg ik van in-het-echt én blogvriendin Iris. Iris wist dat ik de print graag wilde hebben en bestelde ‘m voor Mus bij Guusje. Is dat niet super? Ik vind het zo’n lief en bijzonder cadeau voor Mus, echt een schat voor nu én later. Dank Iris en Guusje!
The presents for Mus from all you sweet blogreaders keep on coming. Still the postman brings one each day, so special! Thank you all so much! I’ll show a small selection again. (there are still so much more…)
Beautiful blue ‘Tjilp’-onesie from Liesbet. Cute moose-t-shirt from Lisette. Great yellow pompom from Martine. Adorable crocheted flags from Franca. IRL-friend Iris bought Mus the beautiful Family Tree print from Guusje’s Appeltaart. What a wonderful present and such a treasure for now and in the future. Thanks a lot Iris and Guusje!
Ik weet dat jullie allemaal wachten op het bericht dat de baby geboren is, (en daar wachten we natuurlijk zelf ook op) maar dat is helaas nog niet het geval. Moeilijk om te geloven dat de kans dat ‘ie komt écht elke dag groter wordt, terwijl het voelt alsof het helemaal nooit meer gebeuren zal en die hele zwangerschap één grote grap is. Of, zoals Carly woensdag schreef in een reactie, een goede online marketingstunt. De buik, nog steeds prominent aanwezig, bewijst het tegendeel. Bloggen geeft me zowel rust als structuur, dus tot de baby er is stel ik mezelf ten doel dagelijks een bericht te plaatsen. Beetje fotograferen, foto’s bewerken en nadenken over iets anders dan de baby & bevalling vind ik fijn.
Vandaag wat foto’s van mijn nieuwe kussen van Ross Menuez voor Areaware. Ik bestelde het eigenlijk om het te gebruiken tijdens de fotoshoot van ons huis, bij een Deense online winkel, maar de levering liet zó lang op zich wachten dat het kussen daarvoor te laat kwam. De puma mag daarom vanaf nu meneer Vos gezelschap houden in de box. Verder creëerde ik vandaag een tafereeltje (ik hou van het woord ‘tafereeltje’) rondom de foto’s van mijn Polaroidcamera. Ik bedacht me ineens dat het eigenlijk zonde is om die camera & foto’s op te bergen in de kast, ze verdienen het te worden gezien. Evelyn van Lievelyntje heeft trouwens ongeveer eenzelfde camera als de mijne op de kop weten te tikken, neem zeker ook een kijkje bij haar als je Polaroids leuk vindt. Tot morgen! (of niet natuurlijk…)
About waiting, waiting and waiting with nothing ‘structural’ to do but taking pictures every now and then and blogging. My new, long expected pillow from Ross Menuez for Areaware finally arrived and found his place in the playpen together with mr. Fox. I decided to exhibit my Polaroidcamera & photo’s in our bedroom instead of hiding them in a closet. Have to do something to keep myself busy, haven’t I?
Je kent ze wel, van die verhalen van mensen die vertellen dat ze op straat liepen en zomaar ineens 4 designstoelen bij het vuilnis zagen staan, in perfecte staat uiteraard. Van die verhalen waarvan je wéét dat ze bijna niet waar kunnen zijn en dat het jou zeker nooit zal gebeuren. Ben maar niet bang, het is me niet overkomen, hoor. Maar ik had wel enorme mazzel. Vroeger, toen ik een jaar of tien was, had ik de Uten.Silo I, een soort wandopberg-rek, ontworpen door Dorothee Becker voor Vitra. Ik vond het toen nogal een lelijk en vooral onpraktisch ding, weet ik me nog te herinneren. Het hing op mijn kamer. Op een gegeven moment was ik het beu en zei ik tegen mijn moeder dat ik en Uten.Silo I afscheid van elkaar gingen nemen. Mijn moeder gaf het rek vervolgens aan onze buurvrouw, die het in haar kelder ophing. Dit alles is bijna 20 jaar geleden.
Nu is het zo dat ik en onze toenmalige buurvrouw nog steeds goed contact hebben. Toen ik Uten.Silo I steeds vaker langs zag komen op blogs (hier hangt het bijvoorbeeld prachtig te zijn) en in tijdschriften, kreeg ik hoe langer hoe meer spijt van mijn actie. Ik zamelde mijn moed bij elkaar en vroeg de buurvrouw naar Uten.Silo I, die nog steeds in de kelder bleek te hangen. Lieve buurvrouw aarzelde geen moment en gaf het rek aan me terug. Nu hangt het te pronken op Casper’s werkkamer. Uten.Silo I is weer thuis.
When I was about ten years old, the Vitra Uten.Silo I organizer hung in my bedroom. We weren’t friends; I found it a rather unpractical and ugly thing, so I told my mother to give it away to our neighbor. Almost 20 years past. The last couple of years, I saw Uten.Silo I more and more often in magazines and on blogs. (here for example) I started feeling stupid giving it away. The fact is that our former neighbor and I still see each other on a regular base, she’s a very sweet woman. So I gathered my courage and asked about the organizer. Sweet neighbor returned it with a smile. Isn’t that great? Welcome home Uten.Silo I!
