Tag Archives | verhuizen

2018

verhuiskaart Zilverblauw

Someday we will find what we are looking for. Or maybe we won’t. Maybe we will find something much greater than that.

Casper en ik kochten een huis. Een oud huis met roze glas in lood. Met een 135 jaar oude beuk in de tuin en een studio. Toen ik langs het huis fietste en zag dat het te koop was, maakte mijn hart een sprongetje.

Thuis zocht ik het huis op op Funda. Het was ruim boven budget en er moest behoorlijk wat aan gebeuren. Tegen Casper zei ik dat ik mezelf in zo’n huis wel zag wonen. Misschien moesten we toch gaan kijken bij dat mooie, veel te dure huis, al was het alleen maar omdat ik dan aan Casper kon laten zien dat dit het type huis was dat ik zocht. We maakten een afspraak met de makelaar en na de eerste bezichtiging konden we niet anders dan constateren dat we allebei halsoverkop verliefd waren geworden op het huis.

De verliefdheid op dit huis was precies zo irrationeel als verliefdheden meestal zijn. Het maakte me niet meer uit dat er geen vaatwasser in de verouderde keuken zit (ik haat afwassen), dat het prachtige roze glas in lood enkel glas is (ik haat kou), dat de vloeren niet geïsoleerd zijn (nog meer kou) en dat de verkopers alle kozijnen blauw met geel verfden en de gehele keuken geel met rood. We vielen voor die schattige bouwstijl (het huis is uit 1925, voor het ontwerp hierboven maakten we gebruik van de originele bouwtekening), die 135 jaar oude beuk in de tuin, voor het perceel van 1200m2, voor de studio achter het huis (vooralsnog tot in detail in gebruik als bruin café, maar in mijn hoofd al een studio). Casper en ik sliepen er allebei slecht van.

Dat we het huis uiteindelijk konden kopen, wijt ik aan een combinatie van geluk, de oudere verkopers die zagen dat we een klik hadden met het huis en de uitmuntende onderhandelingstactiek van Cees, de vader van Casper. Schrijfster Margaret Atwood zei ooit: In the end, we’ll all become stories en dat vind ik een prachtig idee. Ik voel me bevoorrecht dat we vanaf 2018 ons verhaal mogen vervolgen in dit prachtige oude, voor ons nieuwe huis.

Het huis ligt op ongeveer 300 strekkende meters van ons huidige huis, dus we kunnen zo ongeveer te voet verhuizen. Op 19 januari krijgen we de sleutel. Wens jullie alle goeds voor 2018, het belooft een mooi jaar te worden!

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

28

In between

zilverblauw

Het is een beetje een gekke tijd, de afgelopen weken. Alsof we in een soort vacuüm zitten. Een vacuüm waarin we ons huis proberen te verkopen en hard bezig zijn een van de opties voor een nieuwe plek rond te krijgen. De huizenmarkt in Oisterwijk is prima, maar niet zo verhit als in de randstad. Er komen gelukkig een hoop mensen kijken naar ons huis, wat maakt dat we een beetje het gevoel hebben dat we in een soort museum wonen. Bijna al mijn mooie spullen heb ik opgeborgen in verhuisdozen en in onze opslagruimte gezet. Eigenlijk is het afscheid nemen van ons huis al in volle gang en dat voelt goed en verdrietig tegelijk.

Net voordat ons huis definitief in de verkoop ging, drukte ik wat foto’s af die ik de afgelopen tijd maakte. Ik moet mezelf eraan herinneren dat vaker te doen, zo’n collage aan de muur werkt inspirerend. In ons volgende huis zou ik wel een hele muur met foto’s willen, als een soort inspiratiewand. Nog precies een week werken en dan hebben we vakantie. Ik hoop dat ik dan de tijd kan vinden om aan de slag te gaan met moodboards voor het nieuwe huis. Ideeën genoeg. Zo zou ik onderstaande oude werkbank, die we begin vorig jaar opknapten, graag om willen bouwen tot element voor in de keuken. Mijn handen jeuken om aan de slag te gaan. Eerst maar eens zorgen voor duidelijkheid en dus nog even geduld hebben. Niet mijn sterkste kant. Wens jullie een fijne avond!

zilverblauw

BewarenBewaren

9