Lonneke en ik stopten onze koffer vol met vondsten uit Tokio. Ze zaten zó vol dat we erop moesten gaan zitten om ze dicht te krijgen. Niet met dure, exclusieve spullen, maar vooral met simpele gebruiksartikelen zoals de fles bleekmiddel op de onderste foto. (Serieus, wie neemt er nou een fles bleekmiddel mee in een koffer? Lonneke was nog zo slim om hem leeg te gooien van tevoren, maar ik heb er twee plastic zakjes omheen gedaan en de gok genomen. Live wild. De fles was nog heel en dicht toen we thuis kwamen, pfiew.)
Both Lonneke and I couldn’t resist taking some of Tokyo’s cuteness home. We especially loved the simplest products like sponges, candy and even bleach. (seriously, who’s taking bleach home from a trip to Tokyo? We did. We loved the design of the bottle too much.) I love how simple things as these souvenirs can give our interior some extra meaning and personality. Because to me, a cute interior isn’t about following the latest trends or purchasing the most expensive design, it’s about authenticity, about staying true to who you are and what you like. Happy Tuesday!
Het mooie van de spullen in Tokio (en eigenlijk van alles in Tokio) is dat er heel goed nagedacht lijkt over het gevoel dat de producten je geven. In de glazen flesjes op de foto hieronder zat appelsap en melk, ik ga ze gebruiken als vaasjes. Ik heb geen idee wat voor oranje goedje er in het Fibe-Mini flesje zit, maar ik hou van de verpakking. En wat dacht je van de druppelsponsjes op de laatste foto? Ze maken schoonmaken haast leuk.
Ik heb het idee dat er de laatste tijd op internet een soort wedstrijdje gaande is waarin de een de ander probeert af te troeven voor wat betreft de originaliteit van hun spullen en interieur. Mensen willen niet meedoen met ‘hypes’ zoals de HEMA circusletters, willen alleen nog maar exclusief design of vintage of, de andere kant: kopiëren simpelweg iemand anders’ interieur of wonen in een soort ‘wegwerpinterieur’ dat ze elk jaar volledig vervangen. Door het internet lijkt het alsof alles á la minute voor iedereen beschikbaar is. Je bestelt het online en de volgende dag heb je het binnen. Terwijl het volgens mij uiteindelijk gaat over het gevoel dat je huis (en eigenlijk je hele leven) je geeft, de uitstraling. En met welke spullen (of hoe) je tot die uitstraling komt, maakt volgens mij niet zoveel uit. Ik vind vooral eigenheid heel belangrijk. Een bijeengeraapt zooitje designspullen blijft een bijeengeraapt zooitje designspullen als er geen ‘ziel’ in zit. Ik denk dat de kunst ‘m zit in trouw blijven aan jezelf, ook in deze snel veranderende internet-wereld. In de producten die je kiest ‘eigen’ maken. Om authenticiteit.
Behoorlijk wat woorden om aan te geven dat het me bezig houdt hoe het ‘werkt’, de vluchtige wereld die internet heet. Me bewust probeer te blijven van de keuzes die we als Zilverblauw maken en te blijven vertrouwen op onze intuïtie en ervaring, of het nou gaat om het maken van online content, behang, een foto, een poster, een boek of een broodplank. Voorlopig heb ik mijn fijne Tokio-vondsten als lichtend voorbeeld. Fijne woensdag allemaal!
Hihi die bleekfles! Echt alles is leuk, zelfs schoonmaakmiddel. Zijn jullie ook naar zo’n 100 yen winkel geweest?
– X Marloes
These are the best souvenirs ever, because you’re going to use it everyday..sooo kawaii ^_^
Zo is het! Ik vind het al een hele toer om mijn smaak en die van mijn man ‘samen te voegen’! Praat me er niet van 😉
Je souvenirs zijn fantastisch!
Wat een prachtige Tokyo vondsten. Zo tof dat een fles bleekwater zo smaakvol kan zijn! Wat betreft de online wereld.. Inderdaad, uiteindelijk gaat het erom dat je thuis bent in jouw huis. Met een gekopieerd internet interieur zou ik daar ook wat moeite mee hebben geloof ik.
Hoi Anki,
Wat een mooie post! Japan lijkt me zo leuk! In het jaar voordat we kinderen kregen overwogen we ook om daar naartoe op vakantie hadden maar besloten tot wat anders, goedkopers…Ik wou dat we gegaan waren, de kans dat we op korte termijn nog eens gaan is er niet groter op geworden met drie kids…
En leuk om iets van ‘onze’ twitter discussie terug te lezen, het blijft boeiend, dat hele internet en hoe het ons allemaal beïnvloed. Ik vraag me wel eens af of dat vroeger anders was…
Ik ben het helemaal met je eens als je het hebt over authentiek zijn, het gevoel…Al klinkt dat makkelijker dan het is, als ik eerlijk ben raak ik soms zelfs even kwijt wat ik zelf echt mooi vind. Niet zo vaak, maar het is me echt wel eens overkomen dat ik een aanschaf sneller zat werd dan ik had verwacht. Misschien paste het toch niet zo goed bij mij, was ik het leuk gaan vinden doordat ik het een paar keer op mooie foto’s online zag. Of paste het wel, maar zag ik het zo vaak dat de glans er een beetje af ging. Of werkte het nog anders, ik weet niet. Je zou er een identiteitscrisis van krijgen ????. Misschien heb jij dat nooit hoor, werkt jou interne kompas heel goed, maar mij overkomt het soms. (Ik hoop dat ik het een beetje goed omschrijf, ik typ met jengelende kids om me heen, nooit verstandig…)
Hoi, alweer een post met prachtige plaatjes en een goed verhaal. Dat doe je goed!
Ik vind t ook altijd leuk om in buitenlandse winkels op zoek te gaan naar leuke verpakkingen. In Zweden ging dat ook heel makkelijk. In Nigeria kocht ik een heleboel plastic bakjes en in Spanje de meest prachtige potjes met heel vieze honing. Een blik erop en je bent er weer. Ik herken ook het ‘hype’ verhaal. Sinds ik meer instagram kom ik de meest mooie interieurs tegen maar inderdaad vaak inwisselbaar. Ik zoek een balans tussen design, zelfmaak en opgepimpte kringloop vondsten. Die laatsten kosten geen drol maar zijn wel het meest dierbaar en het meest ‘ik’. Dankje voor de reminder dat je je huis zelf een ziel moet geven. Belangrijk om te herinneren als ik eens doorsla in iets willen hebben om de heb. Geniet lekker van je prachtige vondsten. Als ik je foto’s zie zou ik graag eens die kant op gaan!
Liefs, Kim
Herkenbare woorden. Ik observeer graag, vind instagram daar een mooi medium voor en meen die zelfde wedstrijd ook te zie. Tegelijkertijd worstel ik met de hypes en authenticiteit. Die circusletters vind ik echt vreselijk, sorrynosorry :p
Ik spaar voor alles dat ik aanschaf (helaas, vind ik soms). Maar dat houdt wel in dat ik zelden een impulsaankoop doe en wel echt blij ben met alles dat ik wél aanschaf. Vaak nadat het al weken in mijn hoofd zit.
Zoals Buitendelijntjes ook al scheef verbaas ik mij over de spullen die soms te koop worden aangeboden. Spullen die niet lang daarvoor zijn aangeschaft. Naar mijn mening dan niet omdat men er zo verliefd op was, maar als onderdeel van die wedstrijd. Aanschaffen en op je feed plaatsen als hoofddoel. Dat showgedeelte van de online wereld staat me, steeds meer, erg tegen.
Ik vind het fijn om aan een foto meteen te kunnen zien van wie hij is. Of daar nou herkenbare of nieuwe spullen op staan en niet van eenheidsworstinterieurs waarbij ik de IG naam nodig heb om te zien wiens woonkamer of slaapkamet het is.
#zeurmodusuit #zenmodusaan
Ah, zo leuk! Ik word zo blij van dit soort kleine geluksdingetjes!
Leuke spullen.
Wat ik wel erg vind is dat design smakeloos gekopiëerd wordt. Geef mij maar mooi ontworpen spullen. En als iets mooi is zoals die circusletters dan is dat mooi ook al koopt iedereen die.
Ze weten in Tokio wel hoe ze (schoonmaak-) klusjes stukken leuker kunnen maken zeg!
Dat mijn op twitter geventileerde mening nog tot een blogpost van jou zou leiden had ik niet verwacht. Maar gelukkig zijn we het met elkaar eens dat het om authenticiteit draait en smaak en die mag verschillen gelukkig.
Wat een fijn stukje zeg :-), je verwoord precies mijn gedachtes.
En die Tokyo verpakkingen slingeren bij mij ook nog steeds rond in huis haha, ze zijn zo kleurrijk en tof!
Driedubbel de aarde rond met je eens!
Ik snap het ook niet; die overal terugkerende items, dat iedereen ineens hetzelfde lijkt te verzamelen (glazen stolpen, oude lijstjes met evenoude prenten van hertjes, cactussen, gouden ananassen, … wat is het volgende?) en, nog zorgwekkender; dezelfde hobby’s erop na lijkt te houden. Ga maar eens na; wie heeft er zo onderhand nog een écht uit de eigen passie uit de eigen tenen ontstane hobby? Ineens spaart iedereen vintage typemachines, gutst en stempelt of haakt men (hier maak ik me ook schuldig aan), doet men aan zelf-letters-ontwerpen. En alles moet het net op, want iedereen moet het bewonderen. Tot iedereen het weer beu is en het eerste schaap iets nieuws verzint.
Of, een totaal andere aanpak; mensen die op één middag in één zaak op één meubelboulevard hun volledige nieuwe woonkamer bij elkaar uitzoeken. Jaren voor gespaard, duizenden euro’s erin gestoken, en het is alsof je wederom in die zaak op die meubelboulevard staat, maar dan bij hen thuis. Foto op canvas van het gezin boven de bank en klaar.
Ik kan daar niet bij met mijn hoofd – maar dat ben ik.
Je vóelt het, of een plek een ziel heeft. Die ziel koop je inderdaad niet bij elkaar, ook niet in een kringloopwinkel.
Nou moet ik hier bij zeggen dat onze woonkamer (voor mijn gevoel) ook nog steeds een stuk ziel en smoel mist, maar dat komt. Met de tijd. Met alles wat je in jaren bij elkaar verzamelt, met al die spullen die al vijf keer met je zijn meeverhuisd, met de erfstukken-bij-leven van je ouders, met die ene kleur die je ineens per se op de muur wilt. Het moet in beweging blijven, ook. En alles de poort uit wat er niet bij hoort. En juist van die gekke fratsen, inderdaad, op de niet-geijkte plekken.
Fratsen waar een herinnering aan zit. Fratsen die je als de dood maken dat een ander het voor rommel aanziet en het wegmietert. 😀
Maar; thuis is thuis en andermans smaak heeft daar niets mee te maken. Toch mag er inderdaad iets minder krampachtig en wedijverig mee omgegaan worden.
Die sponsjes, inderdaad wat een leukerds zeg!
En je hebt helemaal gelijk, vooral op Instagram word ik er best gek van dat alles tegenwoordig een poging tot anders maar eigenlijk allemaal hetzelfde is. Ik laat me wel een beetje beinvloeden maar bij ons in huis komt echt alleen maar spul wat we écht mooi vinden, en of dat nou van de Action afkomstig is of uit een klein vintage winkeltje in de stad.. als het maar past bij óns en niet bij was mooi staat op foto’s.
Mooie post om over na te denken he.. ik ga bij mijn huis op mijn gevoel af en vraag me nauwelijks af of het wel bij elkaar past of dat het wel kan…als ik het mooi vind dan kan het gewoon ☺ is mijn redenatie. Prachtig al die perfecte goed overdachte woningen .. maar dat kan bij mij niet.. dan moet ik dingen wegdoen waar ik van hou..ook al zijn ze lelijk haha
Oh wat leuk allemaal zeg!!!!
goed gezegd over de hype van het hipste interieur hebben, het is vaak zo leeg en zielloos. Heel goed verwoord.
Ahhh dat zijn de leukste souvenirs! Ik neem overal eten mee 🙂 en mooie steentjes. Wat het na apen betreft… tja, ik denk eerlijk gezegd dat het van alle tijden is. Alleen is er nu meer te besteden en zie je het meer door de sociale media. Dus het gaat wat sneller. En we doen er allemaal aan mee. Denk aan wat je draagt en wat je eet. Nou ja, zo blijft de economie bestaan.
Haha ik herken dit wel ! Ik word ook supergelukkig van een meegenomen menu uit mijn favoriete restaurant of een papieren wegwerp waszak uit een buitenlands hotel met coole tekst 😉
Leuke vondsten !
Wat moet Tokyo ontzettend gaaf zijn geweest. Ik heb genoten van jullie kleurrijke foto’s. Volgens mij kun je daar uren ronddwalen en kom je ogen tekort. Wat een gave verpakkingen!