Je kent ze wel, van die verhalen van mensen die vertellen dat ze op straat liepen en zomaar ineens 4 designstoelen bij het vuilnis zagen staan, in perfecte staat uiteraard. Van die verhalen waarvan je wéét dat ze bijna niet waar kunnen zijn en dat het jou zeker nooit zal gebeuren. Ben maar niet bang, het is me niet overkomen, hoor. Maar ik had wel enorme mazzel. Vroeger, toen ik een jaar of tien was, had ik de Uten.Silo I, een soort wandopberg-rek, ontworpen door Dorothee Becker voor Vitra. Ik vond het toen nogal een lelijk en vooral onpraktisch ding, weet ik me nog te herinneren. Het hing op mijn kamer. Op een gegeven moment was ik het beu en zei ik tegen mijn moeder dat ik en Uten.Silo I afscheid van elkaar gingen nemen. Mijn moeder gaf het rek vervolgens aan onze buurvrouw, die het in haar kelder ophing. Dit alles is bijna 20 jaar geleden.
Nu is het zo dat ik en onze toenmalige buurvrouw nog steeds goed contact hebben. Toen ik Uten.Silo I steeds vaker langs zag komen op blogs (hier hangt het bijvoorbeeld prachtig te zijn) en in tijdschriften, kreeg ik hoe langer hoe meer spijt van mijn actie. Ik zamelde mijn moed bij elkaar en vroeg de buurvrouw naar Uten.Silo I, die nog steeds in de kelder bleek te hangen. Lieve buurvrouw aarzelde geen moment en gaf het rek aan me terug. Nu hangt het te pronken op Casper’s werkkamer. Uten.Silo I is weer thuis.
When I was about ten years old, the Vitra Uten.Silo I organizer hung in my bedroom. We weren’t friends; I found it a rather unpractical and ugly thing, so I told my mother to give it away to our neighbor. Almost 20 years past. The last couple of years, I saw Uten.Silo I more and more often in magazines and on blogs. (here for example) I started feeling stupid giving it away. The fact is that our former neighbor and I still see each other on a regular base, she’s a very sweet woman. So I gathered my courage and asked about the organizer. Sweet neighbor returned it with a smile. Isn’t that great? Welcome home Uten.Silo I!
