Hoop

Hope 1

Jullie reacties zijn hartverwarmend: via mail, een reactie hier, Instagram, post… Ik had nooit kunnen denken dat mijn simpele afkondiging zoveel zou losmaken bij zo’n grote groep mensen. Dat ik zou worden gemist, oprecht.

En jep, dit hierboven is mijn nieuwe poster. Al bedacht voor de crisis, maar nu toepasselijker dan ooit. Liefs voor jullie allemaal. En bedankt. xx

Hoop 2

International readers: I will translate my posts again soon. For now, please use a translator. Thank you so much.

Edit: de ‘hope’-poster staat nog niet in de shop, maar mocht je ‘m al willen bestellen: het is een A3-formaat (kan in een 30×40 lijst, die op de foto komt van de HEMA) kost 10 euro en ik heb speciale brievenbuskokers, die dus met de gewone post mee kunnen. De verzendkosten zijn daardoor maar 1 euro. Mail me even op anki@zilverblauw.nl als je er een wil bestellen. Dank!

, , ,

138 Responses to Hoop

  1. SanneWierda 30 januari 2013 at 14:18 #

    Sterkte! En hoop is er altijd, dus hou je daar aan vast. 😉

  2. Smotzy 30 januari 2013 at 14:19 #

    Sterkte

  3. Stephanie 30 januari 2013 at 14:41 #

    Prachtig en ontroerend vind ik je bericht lieve Anki! Wat rot van je baan, al helemaal op zo’n manier. Ik leef met je mee! Blijf gewoon in je droom geloven, er zijn altijd mensen die er wél voor je willen zijn 🙂 Ik hou van je foto’s en je blog, voor mij af en toe ook even de broodnodige adempauze, dus BEDANKT!
    Liefs!

  4. Nienke 30 januari 2013 at 14:55 #

    He fijn, daar ben je weer! (lekker egoïstisch gedacht van me ;-), maar ben oprecht opgelucht dat je de zin van bloggen weer ziet.)
    Met een waanzinnig open stuk tekst: alle respect daarvoor.

    Kop op, kop boven water houden, en dan zakt het peil ‘vanzelf’, mettertijd, weer tot lager dan tot aan je lippen. Ademruimte! Beweegruimte!
    (En dit is geen gez(w)ever, maar gebaseerd op eigen ervaring: je weet: het is bij ons ook zwaar weer (gelukkig inmiddels veel meer ‘af en aan’ in plaats van ‘continu hopeloos’), en de hoop op mooie dingen lijkt soms ver te zoeken, maar ineens – plop – is het er weer: het besef, een grijze-wolkdoorbraak, een gebaar van iemand wat je ondersteboven ontroert, een oplossing waar je die niet gezocht had. Etcetera.
    Je vindt je weg.
    Wanneer je blijft geloven.
    Zonder dat geloof, dat vertrouwen in jezelf, die hoop, kom je stil te staan: dat is absoluut waar.

    Ik kaats jouw eigen woorden aan mij terug, met uw permissie: ‘Komt goed schatje! En tot die tijd mag je er best flink van balen.’

  5. Nienke 30 januari 2013 at 15:00 #

    En managers die snijden zonder te weten waarín…!!!! *OERkreet van onbegrip*

  6. Caroline 30 januari 2013 at 15:35 #

    Heerlijke oprechte post. En met geloof (hoeft niet in het hogere heilige te zijn), hoop en liefde kom je iedere dag toch door. Ik wil heel graag zo’n poster. Neem je er eentje voor me mee naar de bloggers lunch (of onze DIT/PHE lunch). Wil zoveel mogelijk fijne dingen van fijne mensen om me heen hebben in Singapore. Kan je nu ook al gaan vertellen dat ik je idee van het verven van de kleine potjes ga JATTEN! Zo, da’s ook ‘out in the open’. LIEFDE, Caro

  7. froeliesjes 30 januari 2013 at 15:47 #

    Mooi bericht. Ik lees hier al een tijd mee, maar heb nog nooit echt gereageerd, denk ik. En ok, dit gaat melig klinken, maar… toen ik door een wat moeilijkere periode ging (ook iets met een functie die niet meer nodig was én een baby die constant ziek was en constant huilde enenenenen), surfte ik elke ochtend langs jouw blog om wat kleurtherapie opdoen.

  8. lynda 30 januari 2013 at 15:56 #

    Anki, we kennen elkaar niet maar ik volg hier en daar een beetje van wat je allemaal doet. ik reageer nooit bij je maar nu “moet”ik even wat kwijt. weet beste Anki dat juist de sterkste en meest positieve mensen durven toegeven dat ze het even allemaal niet meer “zien” het geeft aan dat het je raakt, dat het je beweegt en dat je niet op routine door het leven gaat, dat je boven de managers staat die puur op automatische piloot wat gaan zitten schrappen en dat dus NIET persoonlijk is. Weet dat als dat je aard is(positief met vertrouwen in de mensen etc) dat de énige manier is voor jou …dat dát JIJ bent…en dat dat dan heeel jammer is voor de rest, en dat je de keren dat je op je bek gaat voor lief neemt, dat je daar wel van leert maar niet murw wordt want hee..iedereen is anders…niet de hele wereld is verrrot. probeer de onwetendheid en het onfatsoen van deze en gene vooral naast je neer te leggen want hun bemoeienissen met jou raken hen niet zoals jouw gedachten over hen jóu raken. niet meer verwachten dat mensen je allemaal moeten kunnen begrijpen…lekker Anki zijn, en sterk zijn, en toegeven dat het soms veel is, en zuchten en lachend doorgaan en schipperen en creatief zijn…..ik zeg sterkte…maar vooral…DOEN!

    groet,
    lynda

  9. fien 30 januari 2013 at 16:07 #

    NIET. WEGGAAN. ALSJEBLIEFT.

  10. Franca 30 januari 2013 at 16:09 #

    Lieve, lieve Ankie,
    Je kunt met woorden al net zoveel moois als met beeld!
    Een stukje om bij stil te staan, om nog eens extra te lezen.
    Voor nu: veel sterkte!
    Fijn weer van je te horen en ik hoop met je op een mooie oplossing voor alles wat nu even niet zo fijn gaat.
    Dank je wel voor je stukje en je blog in het algemeen. Ik geniet er altijd weer van.
    Met jou creativiteit moet er ook hier vast iets provisioneel uit te halen zijn.
    Wens je dus ook veel inspiratie.
    Zet ‘m op!

  11. Danique | 88Forever 30 januari 2013 at 16:49 #

    O nee, wat vervelend / eng van je baan! Hopelijk vind je daar snel een oplossing voor. Maar wat mooi geschreven en wat fijn dat je juist nu merkt dat fotograferen en bloggen is wat je wilt en je blij maakt. Volg je hart en succes 🙂

  12. Merel 30 januari 2013 at 17:11 #

    Deze is voor jou, Anki: http://www.youtube.com/watch?v=EGJRlu4So3Y
    En een dikke knuffel!

  13. Lotte 30 januari 2013 at 17:20 #

    Lieve Anki!
    Weet niet goed wat ik moet zeggen maar wil je wel even kwijt dat je een grote bron van inspiratie bent!
    ” als je piekert over zaken die je kunt veranderen,dan hoef je niet te piekeren en als je piekert over zaken die je niet kunt veranderen, dan heeft piekeren geen zin ”
    Is mijn levensmotto, hopelijk kan je er wat mee!

    Liefs
    Lot

  14. Sonia 30 januari 2013 at 17:34 #

    Lieve Anki,
    Bedankt voor je openheid en blijf in je zelf geloven. Jij inspireert.
    Liefs. Sonia

  15. Huis lief huis 30 januari 2013 at 18:19 #

    Oef, je zit in zwaar weer! Maar eens gaat het zonnetje weer schijnen…
    Jij brengt voor mij het lichtje in de duisternis. Door jouw blog raakte ik geïnspireerd
    en door jouw foto’s krijg ik zin om meer te fotograferen.
    Lieve Anki, ik wens je veel wijsheid en rust-momentjes.
    Probeer te blijven geloven in jezelf en geniet van de kleine stapjes vooruit!
    Je doet het goed 🙂

  16. Eva 30 januari 2013 at 18:43 #

    Ik reageer niet vaak op blogs, ook al volg ik er een paar. Maar nu wil ik toch even iets kwijt.
    Ik zit op dit moment in een zware periode. Deze zomer hebben we ontdekt dat ons zoontje (van 3 jaar) kanker heeft. Ik volgde je blog al voordien, maar nu kijk ik er echt naar uit om je nieuwe post te zien. Ik wordt echt vrolijk van je blog: je prachtige foto’s, leuke spulletjes, leuk geschreven…en aandacht voor de kleine dingen in het leven. Daar probeer ik nu ook op te letten.
    Dus laat je niets wijsmaken. Jij maakt prachtige dingen die vaak één van de lichtpuntjes in mijn week zijn en inspirerend werken.
    Ik wou je dit graag laten weten omdat ik hoop dat dit helpt bij je dip en omdat ik hoop dat dit opweegt tegen die vervelende reacties.
    Ik hoop dat je de moed en kracht blijft hebben om je hart te blijven volgen.
    Liefs

  17. Anne 30 januari 2013 at 18:55 #

    Wauw. Echt heel veel respect voor deze blogpost! Wat ontzettend vervelend van je baan. Ik wens je heel veel sterkte. Gelukkig heb je hele mooie mannen om je heen. Hopelijk haal je daar je kracht en steun uit! Ook wat betreft je blog en foto’s. Ik ben sowieso fan! En ik gun je van harte dat je binnenkort meer geluk hebt en dat er heel veel mooie dingen op je pad komen!

  18. Britt 30 januari 2013 at 19:12 #

    Heavy om te lezen, ik volg je blog nog niet zo lang maar dit raakt me wel! Rot zeg, veel sterkte!

  19. leontien 30 januari 2013 at 19:14 #

    Jeetje Anki….

    Ik moet zeggen ik herken veel van wat je schrijft… het is heel naar te beseffen dat je steun verwacht uit een
    bepaalde hoek en die uitblijft… Een klap in je gezicht.

    Sterkte met alles, geloof in jezelf!

  20. Lisette 30 januari 2013 at 20:10 #

    Precies! Wat er ook gebeurd, niemand kan jou je droom afnemen! Ik merk dat creativiteit in golfbewegingen gaat. Soms lijkt het wel of het helemaal even weg is, waarna de inspiratie dubbel zo hard (en meestal op de meest onhandige momenten) toeslaat. Als ik je een ding mag meegeven; je kunt met van alles minderen of stoppen, maar doe dat niet met juist die dingen waar je energie van krijgt (een fout die ik 1 keer heb gemaakt, met een burnout tot gevolg. “Je stopt precies met alle dingen waar je energie van krijgt om de dingen te kunnen doen die je energie opslurpen” aldus de verklaring van de psycholoog). Ik hoop dat er heel snel weer mooie dingen op je pad gaan komen! Oja, nog zo een: Toen het licht uitviel zag ik ineens de sterrenhemel 😉 En respect voor je openhartigheid!

  21. Liza Veenendaal 30 januari 2013 at 20:22 #

    Hoi Ankie,

    Blijf vooral in jezelf geloven en blijf vooral jezelf… er zijn al zoveel andere (Loesje, maar Liesje gelooft er ook in). Haal geluk uit de dingen waar jij blij van wordt ongeacht wat een ander er van vindt, want die weten niet wat geluk is en zijn een soort van blind geworden voor kleine fijne zaken. Zet ’em op! Sterkte… je komt er!

  22. An 30 januari 2013 at 20:28 #

    Oei … Heavy, … En jammer. Ik ga je missen en hoop dat ik je toch nog ergens tegenkom. Ik kwam zo graag op je blog kijken, zoveel kleur, om goed gezind van te worden … Weet je, ik stond vandaag in de bloemenwinkel te twijfelen welke kleur bloemen ik zou nemen om mijn bloembakken te vullen … Ik dacht aan u en die prachtige foto’s vol kleur en ging voor knalroze. Echt, je bent een grote bron van inspiratie voor me. Veel liefs, goeie moed en tot ergens onderweg! An x

  23. merula 30 januari 2013 at 20:44 #

    vervelend te lezen dat dingen niet gaan zoals je graag zou willen dat ze gaan….
    x

  24. Ines 30 januari 2013 at 20:57 #

    Fijn dat je er weer bent, ik maakte me oprecht zorgen…
    Wat ontzettend balen van je baan. Dank voor je openheid en ik wens je vertrouwen, er komt vast weer iets op je pad!
    Liefs

  25. Saskia 30 januari 2013 at 21:05 #

    Ik ben blij dat je er weer bent, want al was je maar een weekje weg…ik heb je persoonlijke verhalen en prachtige foto’s gemist! Hopelijk vind je een manier om alleen nog maar te doen wat je het liefste doet!

  26. Hanneke 30 januari 2013 at 21:09 #

    Anki wat ontzettend fijn je weer terug te ‘zien’. Blijf geloven in waar jij voor staat. Deze kreeg ik zelf eergisteren in mijn mailbox. Bij mij kwam het precies op het goede moment, misschien kun jij er net zo veel mee als ik zelf:

    Het leven is een stroom van natuurlijke veranderingen.
    Bevecht ze niet, dat veroorzaakt slechts pijn.
    Laat de werkelijkheid de werkelijkheid zijn.

  27. Ciska 30 januari 2013 at 21:27 #

    Heel veel sterkte! Wij zijn ook ons hoofdinkomen kwijt geraakt door reorgaisatie. Bedankt voor al je openheid. Ik sluit me aan bij de super reactie van Nienke. Het is ontzettend balen en veel van je zekerheid is afhankelijk van een vast inkomen. Het brengt heel veel zorgen met zich mee. Het fijne van het in de openheid gooien is dat je mensen tegen komt die in hetzelfde schuitje zitten en ik zal het niet mooier maken dan het is: het is knap kl*te. Voor ons voor nu kwam er een tijdelijke oplossing waar we die niet gezocht hadden en zoeken naar een structurele oplossing. Succes in jullie zoektocht en vergeet niet te genieten van het prachtige gezin wat je hebt.

  28. Nikki 30 januari 2013 at 21:37 #

    Prachtig geschreven Anki, ik geloof in jou en je concept. Ik denk dat het je gaat lukken, zolang jij maar doet wat goed voelt en je dicht bij jezelf blijft! Ik het ongelofelijk dat men de waarde van jouw functie zó onderschat, hadden we het daar niet laatst nog over? Ik weet het niet meer, maar ik geloof dat ik ook maar vertrouwen ga hebben, hoop, dat dit ooit weer gaat veranderen. Ik vind je nieuwe poster prachtig!
    Liefs Nikki

  29. Manouck 30 januari 2013 at 21:45 #

    Dit is waar ik op hoopte! Jouw terugkomst op het wereld wijde web! Jouw inspiratie dat mij weer inspireert om mooie dingen te maken. Wat ben ik blij dat je niet stopt met je blog. Ik ken je eigenlijk helemaal niet, maar lees je blog regelmatig en volg je op verschillende social media. Zo maakt het dat het voelt alsof ik je een beetje ken. Ik maakte mij na je afscheidsblogje echt ongerust en was blij te lezen dat je dit mooie, creatieve stukje internet gaat voortzetten. Juist nu moet je de dingen doen waar je energie van krijgt en de rest de boel de boel laten. You go girl!

    Sterkte!
    Liefs Manouck

  30. Janine 30 januari 2013 at 21:52 #

    Ik kom daar net vandaan.. boos, onzeker, teleurgesteld. Ontslag na 12 jaar trouw dienstverband. Ik alleen met (twee net zo mooie) boys. Nu net een maand ww en kan al weer aan het werk. Overmorgen begin ik aan een nieuw avontuur en alle deuren zijn weer open. Hier stap jij ook weer over heen. Ik volg je vanaf dag 1 dus nog effe door doen Anki!!

  31. carlylikes 30 januari 2013 at 22:09 #

    In dit soort tijden ontstaan juist de mooiste kansen om een nieuwe kant op te gaan. Hoe onzeker en zorgelijk het momenteel voor je is, nu is het pas echt noodzaak om eindelijk eens door te pakken met dat concept van je. Echt tijd voor maken om goed plan op papier te zetten (laat je helpen door alle zakelijke zielen om je heen) en dan dat plan stapje voor stapje uitwerken. Misschien betekent dat wel even minder tijd besteden aan bloggen of fotografie, want je kan gewoon niet alles tegelijk. Maar dat komt wel weer. Andere prioriteiten nu. Je moet echt wat doen met al die creativiteit en die gave om al die volgers te krijgen. Je kan vast nog veel over jezelf leren, over een jaar lach je hier om.. (God, wat een wijze lessen, ik zou het ook allemaal eens op mezelf moeten toepassen..;)

  32. Karin - The F Girl 30 januari 2013 at 22:18 #

    Ik snap heel goed wat je bedoelt. Toevallig had ik net gisteren, voor het eerst in mijn blogleven, beschreven hoe rot ik me zelf voelde, om andere redenen dan die jij hebt, maar goed, dat doet er niet toe. Hoe dan ook, ik had daarvoor wel eens gedacht dat het misschien wat gek was, dat ik allerlei mooi postte, over de fijne dingen in het leven, terwijl ik toch zo vaak verdrietig was. Maar ik realiseerde me later ineens dat het posten juist iets is waar ik energie van krijg. Dat het me zelf ook helpt te herinneren hoe mooi het leven is, hoe bijzonder, hoe het ontzettend waard is om van te genieten.

    Jouw posts, jouw mooie foto’s, het zijn juweeltjes waar je hopelijk ook zelf blij van wordt.

    Ik wens je heel veel sterkte met alle ellende momenteel. Je krijgt behoorlijk wat op je bordje, zo te lezen. Kies lekker even voor jezelf en voor de lieve mensen dichtbij je. Dat is het allerbelangrijkste. xx

  33. Véronique 30 januari 2013 at 22:31 #

    Iets wat ik wekelijks wel een keer doe, ter afsluiting van de dag, een mooi beeld meepakken op zilverblauw.
    En dan nu dit verhaal: ontroerend, herkenbaar, heel sterk ook.
    Blijf geloven in jezelf! Ik blijf je volgen!
    Groetjes, Véronique

  34. interieur-coosje 30 januari 2013 at 22:56 #

    Hoi Anki,
    je moet weten dat je een prachtige blog hebt waar heel veel mensen een voorbeeld aan kunnen nemen en heel veel inspiratie uit halen. Dat er mensen zijn die jou onderuit willen halen is een tekortkoming van hun kant. Sta daar boven. Blijf geloven in jezelf en doe waar je blij van wordt. Waarom zou je rijk willen worden? het is maar geld (tuurlijk is het makkelijk als je het hebt uiteraard) maar geniet van de mensen die om je geven en die van je houden. Je hebt een fijne man en lieve kinderen, je ouders, vrienden. Over het werk kan ik meepraten ik ben afgelopen maand ook mijn baan kwijt geraakt. Vijftien jaar gewerkt maar overname. No mercy! Het poster is prachtig en zeker met het verhaal erachter. Ik wil hem graag van je kopen!
    Kop op en sterkte! X Stephanie

  35. anna 31 januari 2013 at 01:11 #

    Dank voor je eerlijkheid en voor je mooie plekje dat je helemaal niet in de steehek mag laten 🙂 Wat kan je je lamgeslagen voelen he? Soms moet je eerst even aandacht besteden aan de lelijke dingen voor je de mooie dingen weer kan zien.. Een dikke hug!

  36. evie 31 januari 2013 at 09:13 #

    Wat goed dat je dit met ‘ons’ deelt..
    Ik geniet van je blog, hoop dat je blijft bloggen en dat je dromen uitkomen! Je bent een inspiratie voor velen!
    Liefs Evie

  37. Sandrien 31 januari 2013 at 09:56 #

    Het leven zou zoveel simpeler zijn als we allemaal af en toe eens zouden willen toegeven dat het soms gewoon echt niet zo goed gaat.
    Wel blij dat je sterk genoeg bent om verder te gaan, ik weet dat ik niet alleen voor mezelf spreek als ik zeg dat we je zouden missen.
    Kijk eens hoeveel reacties trouwens, als deze lezers allemaal al eens een poster zouden bestellen heb je er al 85 verkocht! Ik geef graag het goeie voorbeeld en mail je zo dadelijk 🙂

  38. Linda 31 januari 2013 at 10:07 #

    Jeetje Anki, wat een ellende. Ik kan me voorstellen dat je je heel wankel voelt nu de zekerheid van het hoofdinkomen gaat wegvallen. Oneerlijk ook, na al je inzet. Ik vind het jammer om te lezen dat je het het gevoel hebt dat je niet voldoende gesteund wordt, en ook vind ik het jammer dat de negatievelingen je weten te raken. Onthoud dat het nooit wérkelijk iets uit maakt wat anderen van je vinden. Het verandert jou niet wezenlijk. Jouw werk komt uit je hart. Dat kan niet anders dan goed zijn. Dat geloof ik, en velen met mij. Je bezit veel creatief talent.
    Ik hoop dat je snel een vast inkomen weet terug te krijgen, zodat er wat rust terugkeert en er weer ruimte is voor stromende creativiteit en zorgeloosheid. Met al jouw/jullie talenten gaat dat vast lukken, alhoewel dat voor jou misschien niet zo zal voelen op dit moment. Er is een spreekwoord: daar waar een deur sluit, gaat een raam open. Jouw raam gaat open Anki. Echt.
    Ik wens je alle goeds, veel steun en liefde. Don’t let the bastards win.

  39. Charlotte 31 januari 2013 at 10:51 #

    Je blog is (was?) een echte inspiratie voor mijn juist gekocht appartement, dus DANK U!
    Groetjes,
    Charlotte

  40. Suus 31 januari 2013 at 12:39 #

    Ik lees je blog graag, ik bewonder het hoe mooie plaatjes erop staan, geweldig. Iedereen heeft in zijn leven periodes die niet top zijn, hier hebben wij ook zorgen om geld, door depressie werkloos, maar ooit dan komt alles goed! Bij iedereen! Dus zeker ook bij jullie!! Hou je sterk! Je kunt t! Liefs suus

  41. Hanneke | Oh Beautiful World 31 januari 2013 at 13:27 #

    Heel veel sterkte Anki!

  42. Vanessa 31 januari 2013 at 14:42 #

    hai Anki,
    blij je weer te zien! twee spreuken die volgens mij op jou(w situatie) van toepassing zijn:
    Kwetsbaarheid is kracht
    en ( uit The Sound of Music alleen dan zonder het religieuze sausje)
    when a door closes, a window will open….
    Blijf kijken naar mogelijkheden en lichpuntjes en weet dat je zonder duisternis het licht nooit zult weten te waarderen. Lieve, warme groet, Vanessa

  43. Nathalie 31 januari 2013 at 14:59 #

    Dit is de eerste keer dat ik reageer op je site. Regelmatig kom ik even een kijkje nemen vanwege je enorme creativiteit die mij inspireert. Wat fijn dat je van plan bent om door te zetten en voor je droom te gaan al zal dit waarschijnlijk wel de nodige inzet vragen. Toevallig las ik van de week een blog (http://www.beautylab.nl/tip-winst-nl/) over ondernemen op het web. Wie weet heb je er wat aan. Veel sterkte, wijsheid en succes!

  44. Liene 31 januari 2013 at 17:57 #

    Barre tijden voor jou/jullie. Heel veel sterkte. Jouw blik is uniek. Voor mij ben je heel inspiratievol. Succes!

  45. Daphne 31 januari 2013 at 19:37 #

    Wat een mooi openhartig verhaal, wat een mooi mens!
    Ik hoop dat je snel weer de schoonheid van de dingen kunt zien, en de kracht daarvoor weer terugvindt.

  46. ella 31 januari 2013 at 19:39 #

    Als ik al deze commentaren zo lees, denk ik dat er tegenover die paar managers die jou niet waarderen een heel leger lezers staat die je oprecht de erkenning geven die je nu even nodig hebt. Die je creativiteit niet alleen waarderen en bewonderen, maar die ook veel respect en empathie hebben voor jou als mens. Zelfs al kennen ze jou niet eens persoonlijk!
    Dat is toch een lichtje in de duisternis, niet?

  47. Agata 31 januari 2013 at 21:16 #

    Nooit vergeten Anki :

    “Our deepest fear is not that we are inadequate.
    Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.
    It is our light, not our darkness that most frighten us.
    We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
    Actually, who are you not to be ?
    You are a child of the universe.
    Your playing small does not serve the world.
    There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you.
    We are all meant to shine, as children do.
    And as we let our light shine, we unconsciously give other people permission to do the same.
    As we are liberated from our own fear, our presence liberates others.”
    [Marianne Williamson]

    Beste – Agata

  48. Vanessa 31 januari 2013 at 21:56 #

    Hoi Anki!

    Ook wij kennen elkaar niet en leef met je/jullie mee. Ik ben je trouwe fan die dagelijks kijkt of je weer wat nieuws blogt! Je schrijft zo leuk en maakt prachtige foto`s! Zelf ook een licht wit huis met felle kleuren, op mijn eigen scandinavische mix&match manier.
    Ik word helemaal blij van jou huis, je stijl, waardeer je eerlijkheid en durf! Erg inspirerend voor mij en zeker voor anderen!
    Hopelijk blijf je bij ons en deel je met ons lief en leed!
    Sterkte en kop op! Je doet het hartstikke leuk!

    Grt, Vanessa

  49. Corine 1 februari 2013 at 00:57 #

    Alsjeblieft niet stoppen!! Je teksten zijn mooi! Je foto’s zijn zo prachtig!!
    Vanwege jouw blog heb ik vorige week een Nikkon camera gekocht!
    Verminder je frequentie, kom rustig tot adem en zie juist nu ‘dat wat jouw rode kers is!’
    Ik geniet altijd ontzettend van je blog! En dat je zoveel volgers hebt is niet voor niets!

    http://redcherryrodekers.blogspot.nl
    http://www.rodekers.nl

  50. Joyce 1 februari 2013 at 07:12 #

    Zoveel herkenbaarheid! Ik zit door mijn tranen heen je post te lezen.
    Juist als sterke vrouw ben je vast heel goed in omdenken. Probeer het ontslag als een geschenk te zien om meer tijd voor jezelf en je gezin te hebben. Om juist de plannen (dromen) waar te maken waar je nooit tijd voor had. En dat geld komt allemaal wel goed. Dat komt het altijd. Just believe!

Geef een antwoord

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.